Hepatitis C: symptomen, diagnose en preventie

Bij een acute hepatitis C-infectie zijn de meeste mensen asymptomatisch, wat betekent dat ze geen tekenen van infectie vertonen. Symptomen van hepatitis C openbaren zich meestal binnen twee weken, maximaal zes maanden na blootstelling aan het virus.

Wat zijn de symptomen van hepatitis C?

Ze lijken op milde griepsymptomen: vermoeidheid, spierpijn, gewrichtspijn, koorts, gebrek aan eetlust, maagpijn, jeukende huid, donkere urine en lichte geelzucht (gele verkleuring van de huid en het oogwit). In de meeste gevallen (70-80%) betekent de evolutie van acute hepatitis C naar chronische hepatitis C dat, afgezien van de volledig ontbrekende symptomen, de virusinfectie al gaande is; met andere woorden, het kan 15 jaar of langer duren voordat de diagnose daadwerkelijk wordt gesteld.

Hoe wordt hepatitis C overgedragen?

Hepatitis C is alleen overdraagbaar via het bloed , dat wil zeggen wanneer de bloedbaan van een geïnfecteerd persoon in contact komt met die van een gezond persoon. In de meeste gevallen gebeurt dit door naalden te gebruiken om stoffen (medicijnen of medicijnen) in de bloedbaan te injecteren. Tot 1992 waren bloed- en orgaanscreening in de Verenigde Staten niet standaard, waardoor men aanneemt dat de ziekte vrij wijdverspreid was in de medische sector, dankzij bloedtransfusies of orgaantransplantaties. In tegenstelling tot verkoudheid is hepatitis C niet zo besmettelijk, daarom is het niet mogelijk om besmet te raken door kussen, knuffelen, niezen, hoesten, hand in hand lopen of het delen van eten, drinken en bestek .

Diagnose

Zoals aanbevolen door de Amerikaanse Preventive Services Task Force, wordt voor alle volwassenen tussen de 18 en 79 jaar screening op hepatitis C aanbevolen, en met name voor de risicocategorieën die in ons vorige artikel over hepatitis C worden genoemd. Als de eerste fase van de screening, uitgevoerd door middel van een eerste bloedtest, aantoont dat de patiënt positief is voor het HCV-virus, zijn verdere bloedtesten nodig om de aanwezige virale lading te meten en het genotype van het virus te identificeren . Nadat de significante aanwezigheid van het HCV-virus in het lichaam is vastgesteld, nemen artsen hun toevlucht tot nog diepgaandere tests om de leverschade veroorzaakt door chronische hepatitis C te beoordelen. Magnetische resonantie-elastografie (MRE): Dit is een minder invasieve benadering dan leverbiopsie, die magnetische resonantietechnologie combineert met patronen gevormd door geluidsgolven. Door van de lever te weerkaatsen, creëren de geluidsgolven een visuele kaart die de verschillende niveaus van stijfheid laat zien; Delen van stijf leverweefsel duiden op de aanwezigheid van fibrose als gevolg van chronische hepatitis C. Transiënte elastografie : met een type minimaal invasieve echografie worden trillingen overgebracht op de lever om de stijfheid ervan te bepalen door de verspreidingssnelheid in het leverweefsel te meten. Leverbiopsie : bij dit onderzoek wordt een dunne naald door de buikwand ingebracht om een klein stukje leverweefsel te verwijderen voor laboratoriumonderzoek. Bloedonderzoek : een reeks bloedonderzoeken kan de mate van fibrose in de lever aantonen.

Preventie

Als u niet positief bent voor het HCV-virus, is het mogelijk om het risico op besmetting te verminderen. Hier zijn enkele praktische tips voor specifieke gevallen. Als u drugs injecteert, informeer u dan naar een behandelprogramma en vermijd het delen van naalden (of andere hulpmiddelen) met derden (in veel steden zijn er programma's voor het verstrekken van steriele vervangingsnaalden). Als u een piercing of tatoeage laat zetten, controleer dan of alle hulpmiddelen goed zijn gesteriliseerd. Bent u een zorgverlener? Volg dan de volgende veiligheidsmaatregelen: Draag beschermende kleding en handschoenen en gooi besmette scherpe voorwerpen op de juiste manier weg. Als u meer dan één sekspartner heeft of een man bent die seks heeft met andere mannen, gebruik dan condooms tijdens de geslachtsgemeenschap.