Multipel myeloom: symptomen en oorzaken

Multipel myeloom is een kanker die plasmacellen aanvalt, een type witte bloedcellen die infecties kunnen bestrijden door antilichamen te produceren, die reageren door bacteriën aan te vallen. In het geval van multipel myeloom bezetten kankerachtige plasmacellen het beenmerg en organiseren zich om gezonde cellen te verdrijven. In de praktijk produceren kankercellen, in plaats van nuttige antilichamen, abnormaal gedragende eiwitten. Het type behandeling dat wordt overwogen, hangt af van het ontwikkelingsstadium van multipel myeloom: als het een langzame groei vertoont (en geen specifieke symptomen veroorzaakt), kan alleen een grondige monitoring, in plaats van een daadwerkelijke onmiddellijke behandeling, worden aanbevolen. In gevallen waarin behandeling noodzakelijk blijkt, zijn er verschillende opties beschikbaar om de ziekte onder controle te krijgen.

Symptomen

Sommige patiënten met multipel myeloom hebben helemaal geen symptomen. Anderen kunnen de gebruikelijke symptomen van de ziekte hebben, die hun effecten op de botten, het bloed en het zenuwstelsel zullen uiten.

Botten : pijn in de rug, heupen en schedel; zwakte, hetzij over het gehele lichaam (osteoporose), hetzij in de buurt van een plasmacytoom; gebroken botten (fracturen) als gevolg van kleine verwondingen.

Laag aantal bloedcellen : een tekort aan rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes, een veelvoorkomend symptoom bij multipel myeloom, kan leiden tot andere klachten, zoals bloedarmoede (een laag aantal rode bloedcellen leidt tot zwakte, duizeligheid, kortademigheid, verminderd uithoudingsvermogen), leukopenie (te weinig witte bloedcellen kunnen niet reageren op infecties, zoals longontsteking) en trombocytopenie (er zijn te weinig bloedplaatjes in het bloed, met mogelijke ernstige bloedingen als gevolg van zelfs kleine verwondingen).

Hoge calciumspiegels kunnen verschillende problemen veroorzaken: extreme dorst (veel moeten drinken) die leidt tot hevig urineren; uitdroging; nierproblemen (soms nierfalen); constipatie; buikpijn; verlies van eetlust; algemene zwakte; slaperigheid; verwardheid. Bij hogere calciumspiegels kunnen patiënten zelfs in coma raken.

Zenuwstelsel : Naarmate de wervelkolom verzwakt, kunnen botten inzakken en druk uitoefenen op het ruggenmerg en de zenuwen. Dit kan plotselinge, hevige rugpijn, een gevoel van gevoelloosheid in de benen en spierzwakte veroorzaken. Beknelling van het ruggenmerg is een medisch noodgeval dat kan leiden tot permanente verlamming. Neem daarom onmiddellijk contact op met uw arts of ga naar de spoedeisende hulp. Bovendien kan perifere neuropathie (wanneer abnormale eiwitten, geproduceerd door myeloomcellen, giftig zijn voor de zenuwen) leiden tot zwakte en gevoelloosheid.

Naast andere terugkerende symptomen herinneren we ons ook de hyperviscositeit van het bloed , een "verdikking" veroorzaakt door de aanwezigheid van enorme hoeveelheden myeloomeiwitten. Door de bloedtoevoer naar de hersenen te vertragen, kan dit leiden tot: duizeligheid en verwardheid; symptomen van een beroerte (zwakte aan één kant van het lichaam en onduidelijke spraak). Snelle medische hulp, plasmaferese genaamd, verwijdert het eiwit uit het bloed en lost dit probleem snel op.

Typische risicofactoren

Leeftijd: de meeste mensen bij wie multipel myeloom wordt vastgesteld, zijn 60 jaar of ouder.

Mannelijk geslacht: Mannen lopen meer risico om de ziekte te krijgen dan vrouwen.

Zwarte mensen: Zwarte mensen hebben een grotere kans om multipel myeloom te ontwikkelen dan mensen van andere rassen.

Familiegeschiedenis van multipel myeloom: Als een broer, zus of ouder multipel myeloom heeft, heeft u een verhoogd risico op de ziekte.

Persoonlijke voorgeschiedenis van monoklonale gammopathie met onbekende significantie (MGUS): Multipel myeloom begint bijna altijd als MGUS, dus als u deze aandoening heeft, is uw risico groter.